Dag 16 Amsterdam
16-09-2012 Amsterdam
.......... En voordat we het wisten werden we na een kleine vijf uurtjes slapen gewekt voor het ontbijt, of eigenlijk een brunch, want Nederlandse tijd was het al elf uur. We
zaten eigenlijk nog best vol van het avondeten, maar een omeletje, yoghurt en een broodje met kaas ging er toch wel in. Nog even snel voor de landing de enquête invullen en m'n dagboekje bijwerken.
Boven Marken maakte we een bocht naar rechts en zagen zo in de verte Flevoland liggen. Ook de Arena konden we mooi zien liggen. En bijna drie kwartier eerder dan gepland stonden we weer met beide
beentjes op de grond. Vanaf de F-pier was het een korte wandeling naar de bagageband zodat we nog even op onze koffers moesten wachten. Vervolgens eerst nog even met de trein en de metro de auto
ophalen bij Credit Europe Bank. En daarna eerst even een heerlijk sterk bakje koffie bij Chris & Sita. Toch ook wel weer heerlijk om thuis te zijn hoor! En om drie uur was het dan echt zo ver.
We zijn weer thuis! Wat een onvergetelijke reis!
Dag 15 Las Vegas - Amsterdam
15-09-2012 Las Vegas - Amsterdam
Gloeiende, gloeiende! Werden we om zes uur gewekt door een malloot die op onze deur stond te bonken! Gelukkig hebben we nog wel even kunnen slapen voordat om acht uur de wekker
afliep. Voor het ontbijtje gingen we wederom naar Va Bene Caffè, maar dit keer namen we de koffie, muffins en sapje mee naar de kamer waar we heerlijk op ons balkonnetje gingen ontbijten. Zo in de
schaduw op de vroege morgen was het goed uit te houden. En wat een rust zo op de zevenentwintigste verdieping, alleen geluid van de enorme airco's. De volgende keer gaan we voor de eenenzestigste
(hoogste) verdieping! Tja, dat was Las Vegas. En zowaar gingen de koffers dicht! Het uitchecken deden we even voor elf uur via het scherm van de telefoon op de kamer. Ideaal, alleen je kreeg niet
te zien wat ze gaan afboeken van de Visa. Beneden hebben we daarom bij de concierge nog maar even om rekening vragen. Even later stonden we in de rij voor de taxi. De taxirit ging supersnel
vergeleken met afgelopen dinsdag met al dat water. En dus waren we om half twaalf ingecheckt en wel. Na de check en handbagagecontrole gingen we op zoek naar een plekje om de tijd te overbruggen.
Vlakbij een Starbucks vonden we stoelen met een mooi uitzicht op de vliegtuigen. De tijd ging snel doordat ik lekker bezig was met het selecteren van de foto's van gisteren. Dat waren d'r ook weer
een slordige tweehonderdvijftig. Om precies twee uur gingen we op weg richting Atlanta. We zaten aan de rechterkant van het vliegtuig, zodat we nog mooi Las Vegas konden zien liggen tijdens de
start. Erg gaaf! En even later vlogen we boven de Gand Canyon. Waanzinnig! Na ruim een uur vliegen, kregen we eindelijk wat te eten. We moesten er even op wachten, maar dan heb je ook wat. Een
warme sandwich met kalfsvlees en kaas. Dat ging er wel in! Vervolgens hebben we lekker liggen doezelen, we waren te moe om ook maar iets te lezen. Het vliegtuig had overigens best wel wat last van
wat turbulentie. Heel hinderlijk was het echter niet. Na ruim drie en een half uur vliegen waren we in Atlanta. Voor ons nog einde middag, maar in Atlanta was het al drie uur later en dus al avond
en donker. Doordat we een half uurtje eerder aankwamen, konden we nog even in de lounge zitten voor wat te drinken en een knabbeltje. Na anderhalf uur konden we alweer boarden voor onze volgende
vlucht naar Amsterdam. En we waren nauwelijks binnen of ze kwamen al met een lekker drankje. Voor het eten moesten we nog even geduld hebben. Dit keer was het heilbot en ossenhaas. Rond tien uur
Las Vegas time namen we ons tabletje in om nog een paar uurtjes te kunnen slapen. Inmiddels was het in Nederland alweer ochtend geworden. Op het gehobbel van wat turbulentie vielen we snel in slaap
............
Dag 14 Las Vegas
14-09-2012 Las Vegas
Oh heerlijk, vanochtend hebben we lekker kunnen uitslapen. Al heb ik wel om acht uur het verhaaltje van gisteren geschreven. Het was ook gisteren veels te laat geworden. Pas om
elf uur gingen we weer op pad voor een ontbijtje. En heel verrassend werd dat Va Bene Caffè. Na het ontbijtje gingen we, nadat de foto's van het zwembad gemaakt waren, naar de nieuwe pandjes naast
The Cosmopolitant, ofwel The Mandarin, Aria en Crystals at City Center. En wat was het alweer heet! The Mandarin bleek alleen een hotel te zijn zonder casino of shops, dus dat was snel bekeken. De
Aria had daarentegen wel shops en een casino en ook de entree was zeer gaaf met die muur van water. Aansluitend had je Crystals, een super de luxe shoppingcenter met alleen de duurdere merken. Hier
hebben we even een lekkere koffie gedronken bij een koffiebar van Wolfgang Puck. Ja, die naam kom je hier nog weleens tegen. Omdat de shoppingmall niet zo groot was, waren we d'r snel doorheen en
konden we de monorail nemen naar Bellagio. Dat scheelde een hoop lopen! En zo hadden we nog tijd over voor de Eifeltoren. De vorige keer hebben we dat 's avonds gedaan, dus een keer overdag is ook
wel leuk, al blijft 's avonds natuurlijk spectaculairder met al die lichtjes. Ook op de top van de Eifeltoren was het nog bloedheet. En omdat het overdag veel rustiger is, hadden wel alle tijd om
rond te lopen en de fonteinen weet te zien dansen. Weer eenmaal beneden hebben we binnen op een Frans terras nog wat gegeten. En dat allemaal heerlijk koel. Gelukkig was het hotel schuin aan de
overkant. We waren lekker betijds zodat we de koffers al gedeeltelijk konden inpakken. En voordat we ons gingen opmaken voor het avondeten hebben we heerlijk met z'n tweetjes in bad gezeten met
uitzicht op, jawel, de fonteinen. Het was een mooi vierkant badje, waarin je lekker kon zitten. Om de vakantie goed af te sluiten gingen we eten bij Michael Mina in Bellagio. Het restaurant ligt
aan de binnentuin en jawel hoor, de tuin is weer van seizoen veranderd en helemaal klaar. Ongelooflijk hoe snel ze dat doen. Het duurde ven voordat we ons plekje in het restaurant hadden gevonden,
maar vervolgens hebben we heerlijk genoten van het viergangenmenu. Ook nu weer tonijntartaar vooraf, gevolgd door een lobster pie en een mooi stukje rib-eye. En daarna ook nog een toetje, en wat
voor een toetje! Wel vier verschillende dingen. Wat een mooie afsluiting. Daarna hebben we nog weer kunnen genieten van het fontijnenschouwspel. Wat een drukte inmiddels! Ook in The Cosmopolitan
was het behoorlijk druk. Dus gauw naar ons eigen balkonnetje om nog één keer te genieten van de fonteinen. Wat blijft dat toch mooi! En zo werd het alweer twaalf uur voordat we in bedje lagen.
Dag 13 Las Vegas
13-09-2012 Las Vegas
Wat weer een mooie dag! Ondanks dat we de wekker hadden gezet, waren we al wakker voordat die afliep. Nu stond die ook op uitslapen, hoor! Een uurtje eerder dan gisteren gingen
we weer naar Va Bene voor een ontbijtje. Dit keer vergaten we niet om te vragen de koffiebekers maar halfvol te doen, maar dat lukte uiteindelijk niet. De muffins waren heerlijk, maar machtiger dan
het warme broodje. Voor vandaag stonden twee nieuwe hotels op het program die er zes jaar geleden nog niet waren. Eenmaal buiten voelden we dat de temperatuur al aardig was opgelopen. Als eerste
kwamen we bij The Palazzo, het kleinere zusje van The Venetian. Van de shops van The Palazzo liep je dan ook zo naar de shops van The Venetian met z'n gondels op het water. Dat blijft toch amazing
zo'n gondelritje op de eerste verdieping. Vervolgens liepen we verder naar Encore, het jongere broertje van The Wynn. En ook heer liep je van het ene casino het andere casino in. Ook de sfeer was
hetzelfde, alleen wat andere kleurstelling. Overigens speelt hier morgen dj Tiësto! Niet verkeerd! In The Wynn hadden ze ook weer die mooie binnentuintjes met bomen met prachtige bollen van
allemaal rozen. Prachtig! Een vrouw vond het zo mooi dat ze een foto wilde met haarzelf tussen de planten. Maar dat mag natuurlijk niet. En dat werd onmiddellijk afgestraft. De bodem van de border
bleek veel lager te liggen dan de stoep, waardoor ze ineens midden tussen de planten lag. Wij moesten lachen en zeiden daarover iets tegen elkaar. Hierop vroeg een man op het terras vlakbij of wij
uit Nederland kwamen ‘Jawel, uit Almere'. Almere kende die alleen niet. Na zijn uitleg begrepen wij waarom. Hij was namelijk samen met zijn vrouw vijftig jaar geleden naar Amerika geëmigreerd. Tja,
toen bestond Almere nog niet. En zo zaten we even later bij hun aan tafel. We moesten en zouden een drankje drinken met ze, maar dat werd niet alleen een drankje. We moesten ook mee gaan eten. In
de Encore wist hij wel een mooi restaurant voor ‘poepoe's', ofwel allemaal kleine hapjes. En voordat we het wisten zaten we met ze aan tafel, Jan en Annie Rademakers. Wat een gezellige mensen! En
wat kon die man mooi vertellen. Over vroeger, hoe ze in Amerika zijn beland en over nu dat ze als vaste gasten een aantal keren per jaar even in The Wynn verblijven. Als je maar genoeg centjes
meeneemt om te gokken, is het verblijf zelfs gratis. En centjes hadden ze wel. Ooit als loopjongen begonnen is hij in Amerika op een gegeven moment een zaak in dierenvoer begonnen en dat een aantal
jaren geleden verkocht voor wat slordige miljoenen. Een mooi verhaal! Na de heerlijke gerechtjes gingen wij weer verder en namen we afscheid van elkaar. Nu zijn zij over een maand in Nederland om
hun vijftigjarig huwelijksfeest te vieren en we zijn gelijk uitgenodigd. Dus binnenkort zien we elkaar gewoon weer! Zo, dat was even leuk! Om drie uur waren we weer even buiten om de straat over te
steken naar de Fashion Mall. Deze Mall is alleen van buiten bijzonder. Van binnen zou het elke Mall geweest kunnen zijn. Zonder aankomen gingen we weer terug naar het hotel. Het stuk tot aan
Caesars Palace liep je gewoon buiten. Wat een hitte! Het was zeker over de veertig graden. Eenmaal bij Caesars aangekomen konden we binnendoor via de Forumshops. Daar zagen we nog de mooie tas die
ik ook al in de Fashion Mall had gezien. Tja, hij was wel erg mooi en dus ging ie mee. Ondertussen moesten we ons nog haasten om op tijd in ons hotel te zijn voor een opfrissertje voor het vroege
eten. Dan blijken de hotels veel groter te zijn en doe je er zo nog een half uur over om op je kamer te zijn. We hadden dus nog net even tijd om ons op te frissen en om te kleden. En dan weer terug
naar Caesars Palace! We hadden geen puf meer om het te lopen en dus namen we een taxi. En dat voor hemelsbreeds nog geen paar honderd meter! De taxistandplaats was gelukkig ook aan de Westkant van
het hotel en omdat onze kamer in de West Tower zat, was dat dus niet ver lopen. De taxichauffeur heeft ons vervolgens niet bij de hoofdingang afgezet maar bij de ingang van Forum Shops. Eenmaal
uitgestapt en de roltrap naar boven genomen, bleek dat we voor de deur van Spago waren afgezet! Super! Om half zeven zaten we dus aan tafel. Ja, wel erg vroeg, maar anders missen we het concert van
luis Miguel. Ook dit keer weer een voorgerechtje om te delen, the symphonie of tuna, vier ongelooflijk lekkere hapjes met tonijn. Zalig! En vervolgens een hoofdgerecht ook van vis. En dat ook al zo
mooi opgemaakt! Tja, het is dan ook wel een restaurant van Wolfgang Puck. Vlak naast Spago had je het Coloseum al waar het concert plaats vond. De zaal was net open toen we daar aankwamen en dus
gingen we maar naar binnen. Dit keer zaten we op rij drie, maar dan wel van het hoogste balkon. Toch had je nog goed zicht. Achteraf gezien konden we veel later gaan eten, want ondanks dat op het
kaartje een aanvangstijd van negen uur stond, begon het concert pas een half uur later. Ja, die Mexicanen zijn niet zo van de tijd. Jawel, we zaten midden tussen de Mexicanen, Luis Miquel is immer
een Mexicaan. Vanaf het eerste nummer stonden de mensen al en ging het dak eraf. Geweldig om dat mee te kunnen beleven! Ook de muziek was zeker niet verkeerd! Een mooie avond dus! Na afloop namen
we nog een drankje in ons eigen hotel. Rond middennacht is het dan een stuk drukker in Vegas! In The Chandelier vonden we boven nog twee plekjes. En genoten we na van een heerlijke dag.
Dag 12 Las Vegas
12-09-2012 Las Vegas
Jo ho, vanochtend geen wekker! En dus heerlijk uitgeslapen! Dit betekende dat we pas om elf uur op pad gingen. Onze eerste stop was nog in het hotel voor een ontbijtje bij Va
Bene Caffé. Een Italiaans barretje met heerlijke koffie (alleen waren we dit keer te vragen of ze de beker maar half vol wilde doen) en twee lekkere warme broodjes. Dat was dus meer een brunch!
Buiten scheen de zon volop! Zo hoort Las Vegas te zijn! We liepen langs de fonteinen naar Caesars Palace. En hebben toen kaartjes gekocht voor het concert van Luis Miguel. Die ken je toch wel! Wij
in eerste instantie eerlijk gezegd niet. Het is een Mexicaan en zo te horen en te zien (op youtube) familie van Julio Iglesias. We zullen het gaan beleven morgen! Zijn we in ieder geval weer even
in het Coloseum. Voor Celine Dion moeten we nog even geduld hebben, zij heeft even pauze c.q. vakantie en staat hier vanaf december weer. Omdat we ook nog een avond uitgebreid willen eten, hebben
we Spago vervolgens verplaatst naar donderdag voor het concert. Het zit immers zowat naast het Coloseum. Zo, eindelijk kon het shoppen beginnen! Ik moet eerlijk bekennen, hier in Caerars Palace in
The Forumshops is dat toch niet verkeerd. En als je nergens op zoek naar bent, kom je met een winterjas thuis. Jawel, een winterjas in Vegas gescoord! En voor Moppie nog wat mooie shirtjes bij een
enorme Nike store. Eenmaal weer bij de straatkant aangekomen hebben we even een koffie gedronken met een sapje en een cheesecake. Daar kwamen we een Nederlander tegen die wat cremmetjes verkoopt en
dat mochten we even uitproberen bij zijn stand. We waren gelijk verkocht! Voordat we met de tassen terugliepen naar het hotel zagen we nog de galerie van Peter Lik. Een fotograaf waarvan we thuis
een boek op tafel hebben liggen. Hij fotografeert landschappen op een bijzonder mooie manier, zodat je dat met eigen ogen wilt zien. En zo wilde we de Wave en de slot cayons weleens in het echt
zien. Op onze weg terug naar het hotel zijn we binnendoor via Bellagio gegaan. Dat scheelde in temperatuur! Pas om zes uur waren we weer terug op de kamer en hebben toen heerlijk op ons balkon een
drankje gedronken met wat pretzels van Amangiri. Wat heerlijk zo'n balkon met uitzicht op de fonteinen! Dat zie je niet veel in Vegas, hotels met balkons. En toen moesten we zowat nog opschieten
voor ons eten. Gelukkig aten we in het hotel bij STK. Een hippe tent en gelukkig maar dat we een reservering hadden. We wilde daar eigenlijk gisteren al naar toe, maar zat toen helemaal vol. En nu
dus ook weer. De inrichting was ook heel strak met veel donkerbruin en crème en in het midden stond een dj te draaien. En met nog goeie muziek ook. Zelfs de temperatuur was helemaal goed. Menig
keer bevries je gewoon binnen door al die airco's. Ondertussen namen we een carpaccio met z'n tweetjes en daarna een heerlijk stukje vlees met broccoli en spinazie erbij voor de pitamientjes. Weer
een toppertje! Het vlees moest nog wel even verteren en dus gingen we nog maar even naar buiten voor het fonteinenschouwspel met dit keer het nummer ‘Time to say goodbye'. Gelukkig nog even niet!
En omdat er niet veel mis kon gaan, heb ik het schouwspel gefilmd. Een kwartiertje later kwam het volgende nummer al, dit keer met Celine Dion. Vervolgens werd het tijd om naar bed te gaan en weer
van onze heerlijke bedjes te gaan genieten. Weltrusten!
Dag 11 Canyon Point - Las Vegas
11-09-2012 Canyon Point - Las Vegas
Vanochtend waren we voor de verandering voor de wekker af ging wakker. En omdat we gisteren vergeten waren de vlucht van vandaag te herbevestigen, zat ik om half zeven al achter
de laptop. Toch wel prettig dat we in ieder geval wel internet hebben! Toen ik de gordijnen open deed, was er toch weinig veranderd qua weer. Het was helemaal bewolkt en het spetterde zelfs een
beetje! Toch hebben we dit keer nog lekker buiten kunnen ontbijten. Met de korte mouwtjes ging dat net. Het had alleen niet veel koeler moeten zijn. Na het betalen van de rekening waren we klaar
voor vertrek. We kregen nog wat brochures mee van andere Aman resorts. Er zijn er ook een aantal dichter bij huis. Wie weet! Nog een laatste blik op dit prachtige resort en Robbie bracht ons weer
naar de luchthaven in Page. Dat is nog geen half uurtje rijden, dus waren we ruim op tijd voor onze vlucht naar Las Vegas. Robbie liep helemaal naar binnen om er zeker van te zijn dat alles in orde
was. Even later waren we ingecheckt en werden onze koffers achter een lint gezet. Ja, een bagageband heeft hier ook weinig zin, het is ook zo'n klein vliegveld. Ze hadden, naast de harde
‘luchthavenstoelen' ook een lekker zachte bankstel staan. Dat leek ons wel wat om het uurtje wachten te overbruggen. Inmiddels hadden we ook weer mobiel bereik en konden we de berichtjes
beantwoorden. Voor de rest werd het tv kijken met veel historie van elf jaar geleden. Ja, nine-eleven, de aanslag op Twintowers. Vandaar dat ook alle vlaggen halfstok hangen. Ondertussen werd onze
naam geroepen en moesten we even de koffers van het slot halen. Die werden aan een grondige inspectie onderworpen. Even voor twaalven werd omgeroepen dat wij zelf en onze handbagage ook nog
gecheckt moest worden. Door de regen liepen we naar het vliegtuig. Wat een weer! En hadden we toch bijna een privéjet met maar twee andere passagiers erbij. Het zicht was slecht, maar toch
vertrokken we richting Las Vegas. Onderweg zagen we dus niet veel. En ook in Las Vegas was het slecht weer. Toch werd het toestelletje netjes aan de grond gezet, al had ie wat problemen met de
wind. Inmiddels kwam het met bakken uit de hemel vallen. Ja, dat was rennen naar een schuilplek in de catacombe van het vliegveld. Vandaar gingen we met de lift naar de aankomsthal. Ondertussen was
het ook aardig aan het onweren. Bij de bagageband troffen we niet onze koffers. Die waren al van de band gehaald en in een kantoortje gezet. Eenmaal bij de taxistandplaats aangekomen stond er een
behoorlijke rij, maar gelukkig ging dat snel en stonden we droog. De rit naar het hotel duurde daarentegen erg lang. Het kwam namelijk nog steeds met bakken uit de hemel, een complete wolkbreuk!
Straten stroomden vol met water, het leken wel rivieren! Menig keer moesten we ook omkeren, omdat er vanwege het vele water geen doorkomen aan was. Viva Las Vegas! Dit had die taxichauffeur ook in
geen jaren meegemaakt. Gelukkig kwamen we met droge voeten aan bij ons hotel, The Cosmopolitan. De kamer was helemaal geweldig! Lekker ruim, mooi balkon met uitzicht op de fonteinen van Bellagio en
ook nu weer een badkamer met fraai uitzicht. We zijn vervolgens eerst in het hotel wat gaan eten, want inmiddels was het drie uur en hadden we wel trek gekregen. Nu zijn hier restaurants die
vierentwintig uur per dag open zijn, al moesten we wel even zoeken. Het werd The Henry voor een burger met een caesar salad. Daarna hadden we weer genoeg energie om het hotel te gaan verkennen.
Vreemd genoeg dat in het casinogedeelte gewoon gerookt mag worden. Dat kan ik me van de vorige keer niet herinneren. Op zich is het hotel, althans, het casino en het shoppinggedeelte niet zo groot,
zodat we nog tijd over hadden voor een een lekkere prosecco aan de bar van The Chandelier. Vervolgens nog even een powernap. Gelukkigregende het niet meer zo. Dat komt helemaal goed morgen! Voor
vanavond hadden we 's middags een tafeltje gereserveerd bij Scarpetta met uitzicht op de fonteinen van Bellagio. En dat was maar goed ook, want het was best wel druk. Dit keer eens een voorgerecht
(tonijnrolletje gevuld met groenten) en daarna een heerlijk visje. Na het eten zijn we nog even naar Caesars Palace gelopen om een reservering te maken bij Spago, het restaurant van Wolfgang Puck.
Op de terugweg hebben we heerlijk genoten van de fonteinvoorstelling. Met de muziek erbij is het toch wel heel mooi. Wellicht voor deze speciale dag het mooie nummer ‘Proud to be an
American'.Helaas hoor je die muziek niet op ons balkon. Op de tv in de kamer zagen we nog de beelden van de overstroming van vandaag. Bizar gewoon! Vijftig mensen moesten gewoon gered worden uit
auto's die waren ondergelopen en huizen stonden blank. Ja, ook voor deze dag was er weer genoeg spanning ingebouwd! Na alle drukte en een kakofonie aan geluid vielen we snel in slaap.
Dag 10 Canyon Point
10-09-2012 Canyon Point
Happy 20th anniversary! Jawel, het is onze trouwdag vandaag! Wie had dat twintig jaar geleden kunnen bedenken dat we nu hier in Amangiri zouden zitten. Nou niemand, want toen
stond dit pandje er nog niet, ha, ha. Vanochtend waren we eer vroeg uit de veren, want er stond nog een leuke hike op het program. Eerst nog even de maagjes vullen met een stevig ontbijt. Na afloop
hebben we ons lunchpakketje opgehaald. Laat dat nu in een picknick-rugzak zitten met een tafelkleedje, bordjes en glazen! Alleen het etenswaar hebben we eruit gehaald en in onze eigen rugzak
gedaan. Ondertussen was het toch half tien geworden voordat we klaar waren voor vertrek. Om de Studhorse Trail te kunnen bereiken had je eigenlijk eerst een stukje van de Hoodoo Trail nodig, maar
je kon je ook laten brengen. Dat laatste vonden we een beter plan. En zo bracht een mooie BMW X5 ons naar het begin van de Studhorse Trail. Het eerste stukje was vrij eenvoudig over open terrein.
Maar op een gegeven moment werd het lastiger en waren we de markering kwijt. We liepen dan ook de verkeerde kant op. Dan maar de andere kant op, maar ook dat liep dood. Achteraf bleek dat op een
paar meter hoogte het einde van de canyon te zijn. De trail bleek ook iets hoger te liggen en uiteindelijk zaten we weer op de goede weg. Onderweg heeft Moppie nog een mooi cadeautje gevonden, een
mooie steen in de vorm van een hartje. En dat op deze dag! Aan het einde van de trail kregen we een waanzinnig toetje, een slot canyon. Dit keer niet in rood gesteende, maar meer grijs- en
crèmekleurig. Het was af en toe nog best een geklauter om door de smalle canyon te komen. En echt breed was het ook niet echt. Maar wat een lijnenspel! Prachtig! Voordat we weer de terugweg namen,
hebben we eerst nog een banaantje opgepeuzeld. En ook de terugweg was weer wonderschoon. Eenmaal weer uit de canyon zagen we donkere wolken onze kant op komen en hoorde we het in de verte ook
onweren. Ook voor vandaag werd er weer wat spanning ingebouwd! Dat werd dus in een rap tempo teruglopen. En nog voordat het ging spetteren waren we weer aan het begin van de Studhorse Trail. Hier
had je ook een cabin waar je eventueel kon schuilen. We liepen de veranda op en wie kwamen we daar tegen? De baas van Yermo! Aan hem vroegen wij advies of het verstandig was om door te lopen naar
het resort via de Hoodoo Trail, want anders had hij gewoon het resort gebeld voor de ophaalservice. Dit was immers ook de plek waar we vanochtend werden afgezet. Maar hij dacht wel dat de regen en
het onweer nog wel een uur nodig had om onze kant op te komen. En dus gingen voor het laatste stukje te voet verder. Dat was nog best wel een klim en het weer werd er niet beter op. Het ging harder
waaien en al gauw waren de eerste spetters voelbaar. Eenmaal bij het uitkijkpunt aangekomen moesten we zelfs schuilen voor de harde wind. Het uitkijkpunt hebben we dan ook maar links (in dit geval
rechts) laten liggen. Ondertussen hebben we onder een grote steen moeten schuilen voor de harde wind en ook wat regen. Maar die wind was erger, want daardoor kreeg je ook een hoop zand in je
gezicht. Op een gegeven moment hebben we toch maar besloten om verder te gaan. Eenmaal aan de andere kant van de rotsen had je minder last van de wind en was het ook weer droog. Dit stukje van de
Hoodoo Trail kenden we ook, want dat hebben we op de eerste dag gelopen. En dus was het niet ver meer. De pijpjes van onze camelbag probeerden we schoon te maken met de extra fles water van het
lunchpakketje. Maar dat bleek wel heel kleverig te zijn. Het was dan ook geen water, maar die overheerlijke citroenlimonade! En in zo'n metalen fles met ijsklontjes was dat nog aardig koel. Alleen
alles kleefde! Om één uur waren we weer veilig ‘thuis'. Voordat we goed en wel binnen waren, werd ons weer gevraagd of we koud water wilde. Ja, wat eenservice! Terug op de kamer zijn we ons eerst
gaan douchen. We zaten onder het zand! Wel handig zo'n gratis scrubbehandeling! Inmiddels waren we ook wel toe aan het lunchpakketje! Dat was nog een heerlijke sandwich met kalkoen en geitenkaas en
sla. Ondertussen betrok het ook hier helemaal, maar het was nog wel lekker qua temperatuur. Dus besloten we op deze speciale dag een lekker drankje te nemen op het terras. Het werd wederom de cava
en we kregen d'r heerlijke tortillachips bij. Niet verkeerd hoor! Voor het eten hebben we nog wel even onze koffers gepakt. Ja helaas, maar morgen moeten we deze mooie plek weer verlaten. Om Half
zeven zijn we even snel naar buiten gegaan voor de zonsondergang. Met de bewolking geeft dat een mooi rood schouwspel. Waanzinnig! Vervolgens hebben nog even lekker het haardje aangemaakt op de
veranda en hebben we nog even heerlijke gezeten met een verfrissend drankje. Gelukkig was de wind gaan liggen en konden we ook weer buiten eten. En dit keer voor beiden de zwaardvis met popcorn
puree. Werkelijk zalig! En omdat het toch feest is weer de heerlijke Merlot erbij. Teruglopend naar de kamer zagen we toch weer heel veel sterren. Dus dat moet goed komen morgen. En op bed troffen
we ons laatste cadeautje aan. Dit keer een desert rose, met een mooi verhaaltje erbij. Nog een laatste keer gingen we van de heerlijke bedjes genieten. Weltrusten!
Dag 9 Canyon Point
09-09-2012 Canyon Point
Ondanks alle spanning van gisteren hebben we heerlijk geslapen. Het opstaan viel ook niet tegen. Ja, wat spierpijn en vooral in m'n schouwder. Moppie heeft meer last van z'n nek
en een bult op z'n knie. Om tien uur zaten we pas aan het ontbijt en dit keer een bagel met gerookte zalm. Ze hadden alle ingrediënten mooi gedrapeerd op een bord en de zalm zelfs in de vorm van
een roos. Vandaag zou een relax-dag worden met een korte hike in de ochtend. Dit keer werd het de Cave Trail. Deze konden we bereiken door eerst een stukje van de Hoodoo Trail te lopen. We konden
dus vanaf het resort starten en hadden dus geen gids nodig. Tijdens de wandeling werden we weer getrakteerd op mooie plaatjes. We kregen zelfs twee vossen te zien! Ook hier had je weer versteende
zandduinen, maar dan van grijs zand. Op zich ook heel mooi. Bij de Cave aangekomen, konden we even heerlijk genieten van de schaduw. Wat een verademing! In de verte konden we gelukkig Amangiri al
zien liggen. Alleen moesten we nog wel een open vlakte oversteken. Gelukkig hadden ze halverwege nog een afdakje met een bankje gemaakt. Daar hebben we even dankbaar gebruik van gemaakt.
Ondertussen hebben we wat muesli-krokantjes opgegeten. Ja, d'r ligt van alles in de kamer wat je gewoon kan pakken. Na ruim twee uur wandelen waren we weer terug. Dat was genoeg activiteit voor
vandaag! De rest van de dag hebben we heerlijk aan het zwembad gelegen, daar wat gelezen en de verhaaltjes van gisteren en vandaag geschreven. Ook hier komen ze gelijk weer met koud water aanzetten
en wordt je parasol opgetuigd en elke keer verplaatst als je teveel in de zon komt te liggen. Wat een service! Naast het water hebben we nog heerlijke citroenlimonade genomen, hetzelfde als toen we
arriveerde. En omdat we niet echt geluncht hadden, namen we aan het einde van de middag nog een kleine pizza. En dat alles aan het zwembad op heerlijke bedjes. Voordat we gingen eten, zijn we nog
eerst de galerie in geweest, ofwel een klein winkeltje met allerlei mooie spulletjes, waaronder ook handgemaakte sieraden van Yermo. Dat had hij niet verteld! Vervolgens hebben we ons laten
informeren over de hike van morgen. Want wat blijkt, we kunnen ook halverwege worden afgezet. Geen verkeerd plan! Eerst nog even lekker eten. Zoals gebruikelijk was dat heerlijk. Weer een visje en
vleesje van de dag, ofwel forel en rib-eye. En tot slot toch nog cheesecake-ijs. Voordat we gingen slapen hebben we Yermo nog een mailtje gestuurd om hem nogmaals te bedanken voor de geweldige dag.
Hopelijk ondervindt hij verder geen problemen. Weltrusten.