13-09-2012 Las Vegas

Wat weer een mooie dag! Ondanks dat we de wekker hadden gezet, waren we al wakker voordat die afliep. Nu stond die ook op uitslapen, hoor! Een uurtje eerder dan gisteren gingen we weer naar Va Bene voor een ontbijtje. Dit keer vergaten we niet om te vragen de koffiebekers maar halfvol te doen, maar dat lukte uiteindelijk niet. De muffins waren heerlijk, maar machtiger dan het warme broodje. Voor vandaag stonden twee nieuwe hotels op het program die er zes jaar geleden nog niet waren. Eenmaal buiten voelden we dat de temperatuur al aardig was opgelopen. Als eerste kwamen we bij The Palazzo, het kleinere zusje van The Venetian. Van de shops van The Palazzo liep je dan ook zo naar de shops van The Venetian met z'n gondels op het water. Dat blijft toch amazing zo'n gondelritje op de eerste verdieping. Vervolgens liepen we verder naar Encore, het jongere broertje van The Wynn. En ook heer liep je van het ene casino het andere casino in. Ook de sfeer was hetzelfde, alleen wat andere kleurstelling. Overigens speelt hier morgen dj Tiësto! Niet verkeerd! In The Wynn hadden ze ook weer die mooie binnentuintjes met bomen met prachtige bollen van allemaal rozen. Prachtig! Een vrouw vond het zo mooi dat ze een foto wilde met haarzelf tussen de planten. Maar dat mag natuurlijk niet. En dat werd onmiddellijk afgestraft. De bodem van de border bleek veel lager te liggen dan de stoep, waardoor ze ineens midden tussen de planten lag. Wij moesten lachen en zeiden daarover iets tegen elkaar. Hierop vroeg een man op het terras vlakbij of wij uit Nederland kwamen ‘Jawel, uit Almere'. Almere kende die alleen niet. Na zijn uitleg begrepen wij waarom. Hij was namelijk samen met zijn vrouw vijftig jaar geleden naar Amerika geëmigreerd. Tja, toen bestond Almere nog niet. En zo zaten we even later bij hun aan tafel. We moesten en zouden een drankje drinken met ze, maar dat werd niet alleen een drankje. We moesten ook mee gaan eten. In de Encore wist hij wel een mooi restaurant voor ‘poepoe's', ofwel allemaal kleine hapjes. En voordat we het wisten zaten we met ze aan tafel, Jan en Annie Rademakers. Wat een gezellige mensen! En wat kon die man mooi vertellen. Over vroeger, hoe ze in Amerika zijn beland en over nu dat ze als vaste gasten een aantal keren per jaar even in The Wynn verblijven. Als je maar genoeg centjes meeneemt om te gokken, is het verblijf zelfs gratis. En centjes hadden ze wel. Ooit als loopjongen begonnen is hij in Amerika op een gegeven moment een zaak in dierenvoer begonnen en dat een aantal jaren geleden verkocht voor wat slordige miljoenen. Een mooi verhaal! Na de heerlijke gerechtjes gingen wij weer verder en namen we afscheid van elkaar. Nu zijn zij over een maand in Nederland om hun vijftigjarig huwelijksfeest te vieren en we zijn gelijk uitgenodigd. Dus binnenkort zien we elkaar gewoon weer! Zo, dat was even leuk! Om drie uur waren we weer even buiten om de straat over te steken naar de Fashion Mall. Deze Mall is alleen van buiten bijzonder. Van binnen zou het elke Mall geweest kunnen zijn. Zonder aankomen gingen we weer terug naar het hotel. Het stuk tot aan Caesars Palace liep je gewoon buiten. Wat een hitte! Het was zeker over de veertig graden. Eenmaal bij Caesars aangekomen konden we binnendoor via de Forumshops. Daar zagen we nog de mooie tas die ik ook al in de Fashion Mall had gezien. Tja, hij was wel erg mooi en dus ging ie mee. Ondertussen moesten we ons nog haasten om op tijd in ons hotel te zijn voor een opfrissertje voor het vroege eten. Dan blijken de hotels veel groter te zijn en doe je er zo nog een half uur over om op je kamer te zijn. We hadden dus nog net even tijd om ons op te frissen en om te kleden. En dan weer terug naar Caesars Palace! We hadden geen puf meer om het te lopen en dus namen we een taxi. En dat voor hemelsbreeds nog geen paar honderd meter! De taxistandplaats was gelukkig ook aan de Westkant van het hotel en omdat onze kamer in de West Tower zat, was dat dus niet ver lopen. De taxichauffeur heeft ons vervolgens niet bij de hoofdingang afgezet maar bij de ingang van Forum Shops. Eenmaal uitgestapt en de roltrap naar boven genomen, bleek dat we voor de deur van Spago waren afgezet! Super! Om half zeven zaten we dus aan tafel. Ja, wel erg vroeg, maar anders missen we het concert van luis Miguel. Ook dit keer weer een voorgerechtje om te delen, the symphonie of tuna, vier ongelooflijk lekkere hapjes met tonijn. Zalig! En vervolgens een hoofdgerecht ook van vis. En dat ook al zo mooi opgemaakt! Tja, het is dan ook wel een restaurant van Wolfgang Puck. Vlak naast Spago had je het Coloseum al waar het concert plaats vond. De zaal was net open toen we daar aankwamen en dus gingen we maar naar binnen. Dit keer zaten we op rij drie, maar dan wel van het hoogste balkon. Toch had je nog goed zicht. Achteraf gezien konden we veel later gaan eten, want ondanks dat op het kaartje een aanvangstijd van negen uur stond, begon het concert pas een half uur later. Ja, die Mexicanen zijn niet zo van de tijd. Jawel, we zaten midden tussen de Mexicanen, Luis Miquel is immer een Mexicaan. Vanaf het eerste nummer stonden de mensen al en ging het dak eraf. Geweldig om dat mee te kunnen beleven! Ook de muziek was zeker niet verkeerd! Een mooie avond dus! Na afloop namen we nog een drankje in ons eigen hotel. Rond middennacht is het dan een stuk drukker in Vegas! In The Chandelier vonden we boven nog twee plekjes. En genoten we na van een heerlijke dag.