11-09-2012 Canyon Point - Las Vegas

Vanochtend waren we voor de verandering voor de wekker af ging wakker. En omdat we gisteren vergeten waren de vlucht van vandaag te herbevestigen, zat ik om half zeven al achter de laptop. Toch wel prettig dat we in ieder geval wel internet hebben! Toen ik de gordijnen open deed, was er toch weinig veranderd qua weer. Het was helemaal bewolkt en het spetterde zelfs een beetje! Toch hebben we dit keer nog lekker buiten kunnen ontbijten. Met de korte mouwtjes ging dat net. Het had alleen niet veel koeler moeten zijn. Na het betalen van de rekening waren we klaar voor vertrek. We kregen nog wat brochures mee van andere Aman resorts. Er zijn er ook een aantal dichter bij huis. Wie weet! Nog een laatste blik op dit prachtige resort en Robbie bracht ons weer naar de luchthaven in Page. Dat is nog geen half uurtje rijden, dus waren we ruim op tijd voor onze vlucht naar Las Vegas. Robbie liep helemaal naar binnen om er zeker van te zijn dat alles in orde was. Even later waren we ingecheckt en werden onze koffers achter een lint gezet. Ja, een bagageband heeft hier ook weinig zin, het is ook zo'n klein vliegveld. Ze hadden, naast de harde ‘luchthavenstoelen' ook een lekker zachte bankstel staan. Dat leek ons wel wat om het uurtje wachten te overbruggen. Inmiddels hadden we ook weer mobiel bereik en konden we de berichtjes beantwoorden. Voor de rest werd het tv kijken met veel historie van elf jaar geleden. Ja, nine-eleven, de aanslag op Twintowers. Vandaar dat ook alle vlaggen halfstok hangen. Ondertussen werd onze naam geroepen en moesten we even de koffers van het slot halen. Die werden aan een grondige inspectie onderworpen. Even voor twaalven werd omgeroepen dat wij zelf en onze handbagage ook nog gecheckt moest worden. Door de regen liepen we naar het vliegtuig. Wat een weer! En hadden we toch bijna een privéjet met maar twee andere passagiers erbij. Het zicht was slecht, maar toch vertrokken we richting Las Vegas. Onderweg zagen we dus niet veel. En ook in Las Vegas was het slecht weer. Toch werd het toestelletje netjes aan de grond gezet, al had ie wat problemen met de wind. Inmiddels kwam het met bakken uit de hemel vallen. Ja, dat was rennen naar een schuilplek in de catacombe van het vliegveld. Vandaar gingen we met de lift naar de aankomsthal. Ondertussen was het ook aardig aan het onweren. Bij de bagageband troffen we niet onze koffers. Die waren al van de band gehaald en in een kantoortje gezet. Eenmaal bij de taxistandplaats aangekomen stond er een behoorlijke rij, maar gelukkig ging dat snel en stonden we droog. De rit naar het hotel duurde daarentegen erg lang. Het kwam namelijk nog steeds met bakken uit de hemel, een complete wolkbreuk! Straten stroomden vol met water, het leken wel rivieren! Menig keer moesten we ook omkeren, omdat er vanwege het vele water geen doorkomen aan was. Viva Las Vegas! Dit had die taxichauffeur ook in geen jaren meegemaakt. Gelukkig kwamen we met droge voeten aan bij ons hotel, The Cosmopolitan. De kamer was helemaal geweldig! Lekker ruim, mooi balkon met uitzicht op de fonteinen van Bellagio en ook nu weer een badkamer met fraai uitzicht. We zijn vervolgens eerst in het hotel wat gaan eten, want inmiddels was het drie uur en hadden we wel trek gekregen. Nu zijn hier restaurants die vierentwintig uur per dag open zijn, al moesten we wel even zoeken. Het werd The Henry voor een burger met een caesar salad. Daarna hadden we weer genoeg energie om het hotel te gaan verkennen. Vreemd genoeg dat in het casinogedeelte gewoon gerookt mag worden. Dat kan ik me van de vorige keer niet herinneren. Op zich is het hotel, althans, het casino en het shoppinggedeelte niet zo groot, zodat we nog tijd over hadden voor een een lekkere prosecco aan de bar van The Chandelier. Vervolgens nog even een powernap. Gelukkigregende het niet meer zo. Dat komt helemaal goed morgen! Voor vanavond hadden we 's middags een tafeltje gereserveerd bij Scarpetta met uitzicht op de fonteinen van Bellagio. En dat was maar goed ook, want het was best wel druk. Dit keer eens een voorgerecht (tonijnrolletje gevuld met groenten) en daarna een heerlijk visje. Na het eten zijn we nog even naar Caesars Palace gelopen om een reservering te maken bij Spago, het restaurant van Wolfgang Puck. Op de terugweg hebben we heerlijk genoten van de fonteinvoorstelling. Met de muziek erbij is het toch wel heel mooi. Wellicht voor deze speciale dag het mooie nummer ‘Proud to be an American'.Helaas hoor je die muziek niet op ons balkon. Op de tv in de kamer zagen we nog de beelden van de overstroming van vandaag. Bizar gewoon! Vijftig mensen moesten gewoon gered worden uit auto's die waren ondergelopen en huizen stonden blank. Ja, ook voor deze dag was er weer genoeg spanning ingebouwd! Na alle drukte en een kakofonie aan geluid vielen we snel in slaap.