07-09-2012 Canyon Point

Vanochtend waren we d'r weer vroeg bij. Nu is het niet heel erg om hier je oogjes open te hebben. Wat een uitzicht! Voor het ontbijt kozen we dan ook voor de dessert view. En ondertussen genoten we van een French toast, maar dan van notenbrood en banaan. En de scrumbled eggs natuurlijk. Om elf uur stonden we pan en pan klaar voor onze eerste excursie, de slot canyon Hummer tour. Een drie uur durende tocht naar Secret Canyon, een slot canyon in het Navajo Reservaat. Onze gids Matt had een mooie Hummer meegenomen. Het eerste stuk tot aan Page was nog de gewone weg, maar niet veel later werd het echt off-road. Met zo'n Hummer was dat geen probleem. Op een gegeven moment moesten we zelfs een stukje van 43% naar beneden. Geen enkel probleem voor die bak. Onze auto zou er wat meer problemen mee hebben! De sanddunes waren helaas door een vloedgolf van drie weken geleden voor een gedeelte weggeslagen, anders hadden we die ook nog meegepakt. Maar nu waren het rechte wanden geworden en dat is voor een Hummer zelfs veels te veel. Ja, een vloedgolf, dat verwacht je hier niet in het dorre gebied, maar ook hier kan het dus behoorlijk regenen. Eenmaal bij de canyon aangekomen ging er net een groepje weg en waren we vervolgens dus helemaal alleen. Dat is bij de Antelope Canyon wel anders. Daar ben je gauw met vijftig tot honderd andere gasten. Die slotcanyon is dan ook iets bekender, maar de Secret Canyon was zeker niet minder mooi! Al gauw werd de canyon heel smal en had je een prachtig schouwspel van kleuren. De gids zorgde ook voor leuke plaatjes door soms wat zand op te gooien in het zonlicht. Waanzinnig gewoon! Je kwam gewoon ogen tekort. En dan te bedenken dat de rotsen versteende zandduinen zijn. Het voelde ook heel zacht. Aan het einde van de Secret Canyon hadden we weer de ruimte en liepen we weer in de zon. Dat voelde je gelijk. Dezelfde weg terug was totaal anders! Omdat je nu met de stroom mee liep, waren de ‘golven' in de rotsen heel anders. Dus geen straf om dezelfde weg terug te lopen! Ook de hummer moest dezelfde weg terug, dus nu de 43% omhoog. Ongelooflijk dat dat kan! Om twee uur waren we weer ‘thuis'. Wat een waanzinnige tour! Vervolgens hebben we eerst wat gegeten voordat we lekker op onze veranda gingen relaxen. Ze hadden een overheerlijke Griekse pizza en genoeg voor ons tweetjes. Op de veranda heb ik eindelijk een selectie kunnen maken van drie dagen foto's. Dat was best wel even een klus. Nu ben ik weer helemaal bij. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe foto's. De middagactiviteit lieten we voor wat het was. Want eenmaal klaar met de foto's was het zowat tijd om te gaan eten. Dit keer het visje van de dag, maar wat het nu was, geen idee. Het moest iets weg hebben van tonijn, maar het was veel zachter. Ook mooi dat ze hier een open keuken hebben en je kan zelfs aan de ‘keukentafel' eten. Wel lekker warm bij die hout gestookte ovens. Buiten koelt het overigens ook weinig af zodat ik gewoon heerlijk met korte mouwtjes buiten kan zitten. Om tien uur werd het tijd om ons mandje op te zoeken, want morgen wacht ons een lange dag die om vijf uur zal beginnen. Jawel, het is vakantie!